Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
füsunkar — sif. <fars.> Valehedici, məftunedici, heyranedici, əfsanəvi. Füsunkar mənzərə. – Səmavi tüllərdən əynində köynək; Füsunkar bir gəlin oturmuşdu tək. M. D.. Bahar füsunkar, əfsanəvi gözəlliyilə bizim ellərə gəlirdi. M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məftunedici — sif. Öz gözəlliyi ilə məftun edən; valehedici, heyranedici. Məftunedici gözəllik. Məftunedici mənzərə. – Dəli dağ nə qədər haylı küylü, nə qədər vahiməliqorxulu olsa da . . hər bir dağdan məftunedici z. gəlirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əcaib — sif. <ər.> 1. Çox qəribə, çox təəccüblü, qeyri adi, görünməmiş. <Kərəm:> Yolda bir əcaib milçək görmüşəm, onu sizə sazla deyəcəyəm. «Əsli və Kərəm». Əcaib məxluqat görünürdü: kimi buynuzlu və at ayaqlı idi, bəzisi yarıöküz, yarıadam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
